Musluk Suyunda Ne Var? 12 Yaygın Kirletici Açığa Çıktı

12 Yaygın Kirletici, Musluk suyu göründüğü kadar temiz değil. Kamu dahil çoğu içme suyu kaynağı, klor (veya kloramin), florür, kurşun, VOC’lar (Uçucu Organik Bileşikler), pestisitler ve herbisitler, arsenik ve daha fazlasını içerir. Bu kirleticilerden bazılarının bilinen sağlık etkileri vardır.

Bu rehberde, musluk suyundaki en yaygın toksinleri paylaşacağım. Tüm su kaynakları farklıdır ve suyunuzda tam olarak ne olduğunu anlamak için suyunuzu test ettirmenizi öneririm.

Musluk suyunda en yaygın kirleticiler şunlardır:

1. Klor – Su arıtma sürecinde mikroorganizmaları öldürmek için kullanılır.
2. Kloramin – Klor alternatifi olarak kullanılır ve daha uzun süreli bir dezenfektan etkisi sağlar.
3. Florür – Genellikle diş çürüklerini önlemek amacıyla suya eklenir.
4. Kurşun – Eski borulardan sızabilir ve ciddi sağlık sorunlarına neden olabilir.
5. Arsenik – Doğal kaynaklardan sızabilir ve kanser dahil bir dizi sağlık sorununa neden olabilir.
6. PFAS (Polifloroalkil Substanslar) – Çeşitli endüstriyel uygulamalardan kaynaklanan dayanıklı kirleticilerdir.
7. İlaçlar – Atık sular aracılığıyla su kaynaklarına karışabilir.
8. VOC’lar – Çeşitli kimyasal süreçlerden kaynaklanabilir ve sağlık üzerinde olumsuz etkilere sahiptir.
9. Pestisitler & Herbisitler – Tarım alanlarından sızma yoluyla su kaynaklarına karışabilir.
10. Nitratlar – Gübrelerden sızabilir ve özellikle bebekler için tehlikeli olabilir.
11. Metil Tersiyer Butil Eter (MTBE) – Yakıt katkı maddesi olarak kullanılır ve suya sızabilir.
12. Perklorat – Roket yakıtı ve diğer endüstriyel kullanımlardan kaynaklanabilir ve tiroid üzerinde olumsuz etkilere sahip olabilir.

Musluk suyunuzun ne içerdiğini anlamak, doğru arıtma çözümlerini seçmek için önemlidir. Bu nedenle, içme suyunuzun güvenliğini sağlamak için düzenli su testleri yapılmasını öneririm.

Suda Bulunan Yaygın Toksinler – 12 Yaygın Kirletici

Klor

Klor, suyu içilebilir hale getirmek amacıyla mikroorganizmaların büyümesini önlemek için kamu su sistemlerine bir dezenfektan olarak eklenir. Bakteri ve virüs gibi mikroorganizmaların üremesini engeller. Ancak, klorun kendi sağlık etkileri de vardır. Klor, saçı ve cildi kurutabilir ve suya hoş olmayan bir tat ve koku verebilir. Klorun güvenli seviyesi litre başına 4 mg’a kadar olan miktardır.

Kloramin

Kloramin, klor ve amonyak tepkimeye girdiğinde oluşur. Bu kimyasal, kamu içme suyu için bir dezenfektan olarak giderek daha fazla eyalet tarafından kullanılmaktadır.

Kloraminin sağlık üzerine etkileri klor ile benzerdir. Su tat ve kokusunu etkileyebilir ve suda daha uzun süre kalır, ancak organik materyallerle daha az tepkimeye girer.

İçme suyunda kloramin için güvenli miktar litre başına 4 mg’a kadardır.

Florür

Florür, çoğu eyaletin kamu içme suyu kaynaklarına eklediği tartışmalı bir kirleticidir. Florürün ağız sağlığı üzerinde kanıtlanmış faydaları vardır, ancak uzun vadeli sağlık etkileri de olabilir.

Federal düzenlemelere göre, kamu içme suyundaki florür seviyeleri litre başına 4 mg’ı geçmemelidir.

Kurşun

Kurşun, içme suyundaki en tehlikeli kirleticilerden biridir. Bu birikimli ağır metal, zamanla vücutta birikerek yıkıcı uzun vadeli etkilere neden olabilir.

Kurşun, eski kurşun su tedarik borularından suya sızabilir. Bu kirleticinin ne kadar zararlı olduğu göz önüne alındığında, musluk suyundaki kurşun için maksimum kirletici seviyesi 0 mg/L’dir.

Arsenik

Arsenik, yer altı sularına sızan doğal olarak bulunan bir kimyasal elementtir. Bu kirletici en yaygın olarak kuyu suyu kaynaklarında bulunur.

Arsenik, özellikle Michigan gibi bazı eyaletlerde daha yüksek seviyelerde bulunur. Bu kimyasal, kalp hastalıkları, kanser ve yüksek tansiyonla bağlantılıdır.

Musluk suyundaki arsenik için maksimum miktar 0.01 mg/L’dir.

PFAS

PFAS, üretimde yaygın olarak kullanılan ancak tehlikeleri bilinmeden önce kullanılan bir dizi birikimli “sonsuz kimyasal”ı ifade eder. PFAS, yüzlerce yıl boyunca çevrede kalır ve gelişimsel, üreme ve immünolojik problemlere neden olabilir. PFAS, yeni ortaya çıkan kirleticiler olarak bilinir ve henüz resmi bir maksimum kirletici seviyesi belirlenmemiştir. Çoğu eyalet, içme suyunda PFAS için kendi standartlarını belirler. EPA’nın yasal olmayan tavsiye seviyesi PFAS için trilyonda 70 parçadır veya PPT.

İlaçlar

Antibiyotikler, antidepresanlar, steroidler ve antiinflamatuarlar gibi ilaçlar, insanların sorumsuz atık bertarafı nedeniyle su kaynaklarına karışır. İlaçların tehlikeleri ve potansiyel sağlık etkileri hakkındaki bilgimiz sınırlıdır.

İlaçlar da yeni ortaya çıkan kirleticiler olarak sınıflandırılmakta ve şu anda bu kirleticilere ilişkin yasal yönergeler bulunmamaktadır.

VOCs (Uçucu Organik Bileşikler)

Uçucu organik bileşikler veya VOC’lar, hem çevreyi hem de insan sağlığını etkileyebilen toksik kimyasallardır. Bu kimyasallar, havada gaz olarak buharlaşabilir veya yüzey su kaynaklarına sızabilir. Çoğu VOC, endüstriyel kirlilik ve kötü atık bertarafı uygulamaları sonucunda toprağa, havaya veya suya karışır.

Günümüzde var olan birçok farklı VOC bulunmaktadır; bazıları diğerlerinden daha yaygındır. Benzene, metilen klorid, tetrakloroetilen ve formaldehit, içme suyu kaynaklarına sızabilecek yaygın VOC’lar arasındadır.

Her bir uçucu organik bileşik, insan sağlığına oluşturduğu risk düzeyine bağlı olarak EPA tarafından düzenlenir ve kendi maksimum kirletici seviyesine sahiptir.

Pestisitler & Herbistiler

Pestisitler ve herbisitler, yüzey akıntısı yoluyla suya karışır. Bu tarımsal kimyasallar, kötü tarım uygulamalarının olduğu bölgelerde daha yüksek miktarlarda bulunur. Pestisitler ve herbisitler arasında birçok farklı tür bulunur ve hepsinin sağlık üzerindeki etkileri aynı değildir. İçme suyunda maruz kaldığınız kimyasalın türüne ve miktarına bağlı olarak, cilt ve göz tahrişi, kanser, sinir sistemi hasarı, endokrin bozulması ve daha fazlası riski artabilir.

Pestisitler ve herbisitler için önerilen referans değerler, söz konusu kimyasala bağlıdır. Yalnızca sağlık etkilerine neden olduğu bilinen yaklaşık 50 pestisit bulunmaktadır.

Nitratlar

Nitratlar, azot ve oksijen veya ozon içeren moleküllerdir. Tüm canlılar azota ihtiyaç duyar, ancak yüksek seviyelerde nitratlar sağlık için tehlikeli olabilir. Hamile kadınlar ve bebekler, nitratların sağlık etkileri açısından özellikle risk altındadır.

Nitratların yer altı sularında ve yüzey sularında doğal olarak bulunması yaygındır. Ancak bu genellikle endişe sebebi değildir. Yüksek nitrat seviyeleri, daha çok kötü kuyu yapımı ve uygun olmayan tarım uygulamalarıyla, örneğin kötü hayvan atığı bertarafı ve pestisit veya herbisit aşırı kullanımıyla ilişkilendirilir.

10 mg/L’den az nitrat içeren içme suyunun güvenli olduğu söylenir.

Metil Tersiyer Butil Eter (MTBE)

Metil Tersiyer Butil Eter veya MTBE, yanıcı bir katkı maddesi olup, kirlilik yoluyla yer altı sularına sızmıştır. MTBE, su kalitesi üzerindeki etkileri nedeniyle bazı eyaletlerde sınırlı kullanıma sahip veya yasaklanmıştır.

Sızan benzin depolama kapları, genellikle kentsel alanlarda, MTBE’nin kamu içme suyu kaynağına sızmasına neden olabilir. MTBE’nin insan sağlığı üzerindeki etkileri henüz araştırılmamış olmasına rağmen, hayvan çalışmaları bu katkı maddesini göz problemleri ve cilt tahrişi ile ilişkilendirmiştir.

MTBE için ulusal bir içme suyu standardı yoktur, ancak birçok eyalet kendi standartlarına sahiptir. 1997 yılında EPA, içme suyunda 20 ila 40 ppb veya daha az MTBE için bir tavsiye yayınlamıştır. İçme suyu sistemleri, MTBE seviyelerini izlemeli ve EPA’ya rapor vermelidir.

Perklorat

Perklorat, havai fişek, kibrit, işaret fişeği ve araç hava yastığı başlatıcıları üretiminde kullanılan bir kimyasaldır. Perklorat, ABD’nin güneybatısındaki kuru, çorak eyaletlerde doğal olarak bulunmuştur. Kolayca çözünür ve gıda ile içme suyu kaynaklarına sızabilir.

Perklorata küçük miktarlarda maruz kalınması sorun oluşturmaz, ancak yüksek miktarlarda perklorat, tiroid bezinin iyodür taşıma yeteneğini etkileyebilir ve bu da iyot eksikliğine yol açabilir. Bu, tiroid hormonlarının sentezini etkileyebilir ve dolayısıyla vücudun metabolik süreçlerini etkileyebilir.

Perklorat için maksimum kirletici seviyesi 8 mg/L’dir.

Musluk Suyundaki Kimyasallar Nasıl Düzenlenir?

Kamu suyu kalitesi, Güvenli İçme Suyu Yasası (Safe Drinking Water Act – SDWA) ve Çevre Koruma Ajansı (Environmental Protection Agency – EPA) tarafından düzenlenir ve izlenir.

Bu düzenleyici kurallar yalnızca kamu su kaynaklarına uygulanır. Eğer özel bir kuyunuza sahipseniz, musluk suyunuzun içilebilir olduğundan emin olmak sizin sorumluluğunuzdadır.

Güvenli İçme Suyu Yasası (SDWA)

Güvenli İçme Suyu Yasası, kısaca SDWA, 1974 yılında ABD’de yürürlüğe girmiştir. Tüm şehirler bu yasaya uymak zorundadır, bu yasa musluk suyu kalitesi için bir standart belirler.

Tüm kamu içme suyu kaynakları SDWA’nın standartlarını karşılamak zorundadır. Bu, yer üstü ve yer altı su kaynaklarını da içerir. Güvenli İçme Suyu Yasası, insan sağlığını korumayı amaçlar. Bu Yasa, musluk suyu kaynaklarında sıklıkla bulunan yapay ve doğal olarak oluşan kirleticilere sınırlamalar getirir.

Çevre Koruma Ajansı (EPA)

Çevre Koruma Ajansı (EPA), gerçek zamanlı çevrimiçi su izleme araçlarını kullanarak kamu içme suyu tedarikçilerini izler. EPA, bulgularından elde ettiği verileri kullanarak, su arıtma tesislerinin müşterilerine güvenli içme suyu sağlamak için doğru önlemleri aldıklarından emin olur. Veriler ayrıca eğilimleri veya ortaya çıkan sorunları tespit etmek ve su kaynaklarını karakterize etmek için de kullanılabilir.

EPA, içme suyu tedarikçilerinin içme suyu arıtmalarında uyması gereken Maksimum Kirletici Seviyeleri (MCL’ler) adında bir dizi üretmiştir. Şehirler ayrıca su üzerinde planlı testler yapmalı ve müşterilere yıllık bir su kalitesi raporu sunmalıdır.

EPA’nın MCL’leri, ağır metaller, kimyasallar, mikroorganizmalar ve radyonüklitler de dahil olmak üzere yaygın içme suyu kirleticilerine uygulanır.

Çevre Çalışma Grubu (Environmental Working Group – EWG) da su kalitesini izler ve EPA’dan daha katı standartlara sahiptir. Ancak, kamu su sistemlerinin Çevre Çalışma Grubu tarafından belirlenen standartlara uyması zorunlu değildir.

Musluk Suyumda Ne Var Öğrenmek İçin Ne Yapabilirim?

Tüm su kaynakları aynı kirleticileri içermez. Yerel alanınızdaki yer altı suyunun kalitesi ve suyunuzun arıtılma yöntemleri, suyunuzun kalitesini belirler. Bu nedenle, suyunuzda tam olarak ne olduğunu öğrenmek için suyunuzu test etmenizi öneririm.

En kolay ve en uygun maliyetli yöntem, evde bir DIY (kendin yap) test kiti ile suyunuzu test etmektir.

Bu kitler, klor, sertlik ve kurşun gibi en yaygın musluk suyu kirleticileri için test yapar.

Bir paket şerit ve bir renk tablosu alacaksınız. Bir şeridi suyunuzun bir örneğine daldırdığınızda, şerit renk değiştirecektir. Daha sonra şeridin rengini renk tablosuyla karşılaştırarak suyunuzda neler olduğunu anlayabilirsiniz. En doğru sonuçları istiyorsanız, laboratuvar testleri, DIY test kitlerini kullanmaktan daha iyidir. Ancak, laboratuvar testleri daha pahalıdır.

Musluk Suyu Kirleticileri SSS

Musluk Suyundaki En Kötü Kirletici Nedir?

Bu listedeki tüm kirleticiler toksik olarak kabul edilir ve sağlık için tehlikeli olabilir. Kurşun, birikimli olması ve kamu su kaynaklarında yaygın olarak bulunması nedeniyle en kötü musluk suyu kirleticilerinden biri olarak kabul edilir.

Çevre Koruma Ajansı Maksimum Kirletici Seviyelerini Nasıl Belirler?

Çevre Koruma Ajansı (EPA), bir kirleticinin maksimum kirletici seviyesini belirlemeden önce kapsamlı araştırmalar yapar. Ajans, hastalık, ölüm veya diğer etkilere neden olmayacak bir kirletici miktarını belirleyecektir. Bu kirleticiyi ölçme ve tedavi etme seçeneklerini değerlendirdikten sonra, EPA kısa adı MCL olan maksimum kirletici seviyesini belirler.

Suyumun İçilebilir Olduğunu Nasıl Anlarım?

Kamu su kaynağına erişiminiz varsa, tedarikçinizden bir su kalitesi raporu isteyebilirsiniz. Kamu su sistemleri yasalar gereği EPA standartlarına uymak zorundadır, ancak suyunuzun iz miktarlarında ne içerdiğini bilmek yine de faydalı olabilir. Alternatif olarak, özellikle kuyu suyu kaynağınız varsa suyunuzu test edin.